زمینه و هدف: تروما می‌تواند نافذ و یا غیر نافذ باشد و در هر دو نوع ممکن است باعث آسیب اندام‌های درونی حفره شکمی شود. هدف از این مطالعه تعیین صدمات احتمالی امعاء و احشای شکم به دنبال ترومای مکانیکی با استفاده از اولتراسونوگرافی می‌باشد تا بتوان گربه‌هایی که دچار صدمات شکمی شدید شده‌اند و نیاز به به عمل جراحی فوری دارند را مشخص کرد.
مواد و روش‌ ها: این مطالعه مقطعی گذشته نگر بر روی ۲۲ گربه‌ی مبتلا به آسیب‌های شکمی ناشی از ترومای مکانیکی انجام شد. نتایج معاینات بالینی، اولتراسونوگرافی و لاپاراتومی (در صورت انجام) و تشخیص نهایی بیمار ثبت گردیده و بدین ترتیب در ادامه نتایج مثبت و منفی اولتراسونوگرافی با نتایج لاپاراتومی و سیر بالینی بیمار مطابقت داده ‌شد.
 یافته ها: در این مطالعه نتیجه اولتراسونوگرافی در ۱۴ گربه (۶۳/۶%) منفی و بدون ضایعه گزارش شد و در ۸ گربه (۳۶/۴%)  مثبت گزارش شد که از این تعداد اخیر در ۶ مورد (۷۵%) مایع آزاد شکم، در ۲ مورد (۲۵%) ضایعه طحالی، در۱ مورد (۱۲/۵%) ضایعه کلیوی، در ۱ مورد (۱۲/۵%) ضایعه روده‌ای و در ۲ مورد (۲۵%) ضایعه کبدی گزارش گردید. بنابراین شایع‌ترین گزارش اولتراسونوگرافی، تجمع مایع آزاد در شکم بود. از ۲۲ بیمار مورد مطالعه، ۶ مورد (۳/۲۷%) لاپاراتومی شدند که نتیجه لاپاراتومی در ۵ مورد (۸۳/۳%) مثبت و در ۱ مورد (۱۶/۷%) منفی بود. در ۲ گربه (۹/۱%) نتیجه اولتراسونوگرافی منفی کاذب بوده و در یک گربه (۴/۵۴%) مثبت کاذب بود. در این بررسی میزان حساسیت اولتراسونوگرافی ۸۶/۶۷ درصد و ویژگی آن ۸۵/۷۱ درصد بود.
نتیجه‌ گیری‌: به طور کلی نتایج این مطالعه نشان دهنده نقش مهم و با ارزش اولتراسونوگرافی به عنوان یک روش‌ تشخیصی اولیه به منظور تعیین و تشخیص مایع آزاد داخل شکمی و صدمات امعاء و احشاء در تروماهای محوطه بطنی می‌باشد.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت دستگاه تنفسی در مهره داران بویژه در  پرندگان و  با توجه به اینکه پرندگان، برای پرواز نیاز بیشتری به مصرف اکسیژن پیدا میکنند لذا تغییرات و سازگاریهای مهم و ویژه ای از لحاظ آناتومیک در این حیوانات به وجود آمده است. در این مطالعه برای  بررسی هیستوآناتومیکی و رادیولوژیک ریه ها در بلدرچین سفید انگلیسی انجام شد. برای این منظور، ۱۶ بلدرچین نر و ماده سالم و  بالغ سفید انگلیسی با وزن متوسط ۵/۳۵ ±۱۶۰ گرم مورد مطالعه قرار گرفت.
 مواد و روش‏ ها: در ابتدای امر تصاویر رادیولوژیک از پرندگان بصورت Lateral و Ventro-dorsal تهیه شد و سپس پرندگان مورد بررسی کالبدشناسی قرار گرفتند و فراسنجه های مربوط به وزن، طول، عرض و ضخامت ریه ها به دست آمد. در نهایت ریه ها از حفره عمومی بدن پرنده خارج و در محلول فرمالین ۱۰ درصد فیکس شدند. مقاطع بافتی از نمونه ها تهیه و مورد ارزیابی هیستومورفومتریک قرار گرفت.
یافته‏ ها: بررسی رادیولوژیک  نشان می دهد که ریه های راست و چپ در بلدرچین سفید انگلیسی در فضای بین دنده ای اول تا فضای بین دنده ای ششم قرار دارد. بررسی آناتومیک ضمن تایید نتایج رادیولوژیک، نشان می دهد که میانگین وزن ریه، نسبت وزن ریه به وزن کل بدن، طول ریه، عرض ریه و تعداد بریدگی های ریه در پرنده نر به ترتیب ۰/۰۶۵±۰/۹۸۱ گرم، ۰/۰۰۰۴۵±۰/۰۰۶۲۳، ۰/۰۳۰±۲/۵۷ سانتیمتر، ۰/۰۲۱±۱/۵۳ سانتیمتر و ۰/۰۰±۵/۰۰ عدد و در پرنده ماده به ترتیب ۰/۰۲۸±۰/۹۳۵ گرم، ۰۰۰۲۳/۰±۰۰۵۸۷/۰، ۰۳۳/۰±۵۰/۲ سانتیمتر، ۰۲۴/۰±۳۴/۱ سانتیمتر و۰۰/۰±۰۰/۵ عدد می باشد. بر اساس نتایج هیستولوژیک، برونشیول های اولیه و ثانویه به ترتیب دارای اپیتلیوم استوانه ای مطبق مژه دار و اپیتلیوم مکعبی ساده می باشند و پارابرونشیول ها (برونشیول های ثالث) دارای اپی تلیوم سنگفرشی ساده تا مکعبی ساده هستند.
 نتیجه ‏گیری: ریه ها هرمی شکل، بدون لوب و به رنگ صورتی روشن در موقعیت بین مهره ای ۱ تا ۶ قرار دارند.هیچ تفاوت مشخصی در ساختار رادیولوژیک، آناتومیک و هیستولوژیک ریه در بلدرچین های سفید انگلیسی نر و ماده وجود نداشت.

زمینه و هدف: اولتراسونوگرافی بیضه یک روش استاندارد برای معاینه در حیوانات می باشد. با توجه به اینکه اولتراسونوگرافی یک روش ارزشمند و غیرتهاجمی برای ارزیابی مورفولوژی و سلامت دستگاه تناسلی در دامپزشکی است، بنابراین در این مطالعه ارتباط ویژگی های اولتراسونوگرافی بیضه و اپیدیدم با کیفیت مایع منی در بزهای نر سانن بررسی گردید. همچنین کمترین سنی که  بزهای نر سانن قادر به تولید اسپرم با کیفیت برای باروری هستند، ارزیابی گردید.
مواد و روش ‏ها: تعداد ۲۴ بز نر ۶ تا ۱۸ ماهه نژاد سانن مورد مطالعه قرار گرفتند. اندازه گیری دور کیسه بیضه و اولتراسونوگرافی بیضه و اپیدیدیم انجام شد و اندازه دور کیسه بیضه، طول، عرض و حجم دم اپیدیدیم به دست آمد. پس از انجام اولتراسونوگرافی، مایع منی به روش تحریک الکتریکی انزال اخذ و پارامترهای اسپرمی محاسبه  شد.
یافته‏ ها: میانگین وزن بدن، اندازه دور کیسه بیضه، طول، عرض و حجم اپیدیدیم به ترتیب ۴/۰۱±۳۲/۹۹ کیلوگرم، ۰/۲۴±۲۲۰/۹۶ میلی متر، ۰/۱۴±۱/۷۷ میلی متر، ۰/۱۴±۱/۹۱ میلی متر و ۰/۲۰±۵/۴۳ میلی لیتر محاسبه شد. همچنین یافته های مربوط به کیفیت مایع منی نشان داد که میانگین حجم مایع منی، تعداد اسپرم، درصد اسپرم های زنده، متحرک و نرمال به ترتیب ۰/۱۷±۱/۶۶ میلی لیتر، ۱۵۲۲±۱۰^۶×۲۲/۵۹ عدد، ۲/۳۴±۷۱/۴۰ درصد، ۲/۰۴±۵۷/۵۱ درصد و ۳/۱۳±۶۷/۶۵ درصد بود.
نتیجه‏ گیری: تمامی پارامتر های التراسونوگرافیک همزمان با افزایش سن افزایش یافتند که استاندارد اندازه ها در سنین ۶، ۱۲ و ۱۸ ماهگی مشخص شد. با توجه به نتایج پارمترهای مایع منی، می توان نتیجه گرفت بز سانن در سن ۱۸ ماهگی دارای پارامترهای قابل قبول اسپرمی برای باروری را دارا می باشد. بنابراین توصیه می شود از اسپرم های بز نژاد سانن حداقل از ۱۸ ماهگی به بعد استفاده شود تا نتایج بهتری در باروری این نژاد به دست بیاید.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی زمان استئوژنز و توسعه استخوان‌های کمربند سینه‌ای، بال و مراکز استخوان‌سازی این نواحی در زمان پس از هچینگ در مینای معمولی (Acridotheres tristis) با استفاده از روش رادیوگرافی بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی بر روی مینا پس از جوجه ریزی انجام شد. ۱۴ مینا (۷ نر و ۷ ماده) در شرایط همسان و استاندارد پرورش یافتند و هر ۷ روز یکبار تا ۹۰ روزگی رادیوگرافی از استخوان‌های بال انجام شد. تکنیک به کار رفته شامل تهیه کلیشه‌های رادیوگرافی با فیلم نرمال رادیوگرافی بود.
یافته‌ها: تمایز اسکلت بال در مینا با ظاهر شدن مراکزی از غضروف‌های نابالغ در دیافیز استخوان بازو، زندزیرین و زندزیرین در پایان هفته اول و نیز نواحی مچ دست در شروع هفته سوم آغاز گردید. توالی رشد در استخوان بازو، زندزیرین، زندزیرین، مچ دست، قلم‌های دست و انگشتان در طی مراحل مختلفی دیده ‌شد. حداکثر رشد به میزان فعالیت غضروفی و مراحل استخوانی شدن مرتبط بود. استخوان بازو ارتباط رشد خود را با طول تمام بال و اسکلت بال ثابت نگاه می‌دارد اگرچه از پایان هفته سوم میزان رشد آن تقلیل یافت. در نمونه‌های بالغ فرمول بندهای انگشتان ناحیه حرکتی قدامی به طور معمول ۲:۲:۱ بود اما گاهاً نیز به فرمول ۱:۲:۱ کاهش می‌یافت.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه زمان استئوژنز استخوان‌های بال مینا در روز ۷۰ بعد از هچینگ اتفاق می‌افتد و مغایرت‌های فراوانی که در گذشته در مورد این پرنده ذکر شده بوده را می‌توان مورد ارزیابی و مقایسه قرار داد همچنین در رابطه با زمان استئوژنز تفاوت معنی‌داری در بین پرنده‌های مینای نر و ماده مشاهده نشد.

زمینه و هدف: یکی از بیماری‌های رایج در اسب‌ها که موجب اسهال و سپتی سمی می‌شــود بیماری سالمونلوز است که باعث زیان‌های اقتصادی زیادی در این نوع از دام‌ها می‌شود. هدف از این مطالعه ارزیابی نقش تشخیصی اولتراسونوگرافی در آنتریت ناشی از عفونت‌های سالمونلایی در اسب‌ها بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۹ راس اسب هیبرید در محدوده سنی ۹-۴ سال با نشانه‌های بالینی تب، اسهال خونی، بی اشتهایی، تنسموس شدید و پرولاپس رکتوم از باشگاه‌های اسب سواری و مزارع پرورشی سنتی اطراف شهرستان ارومیه انتخاب گردیدند. ابتدا هریک از اسب‌ها تحت اولتراسونوگرافی از روی پوست ناحیه شکم برای ارزیابی ضخامت دیواره روده‌های کوچک و سایر شاخص‌های اولتراسونیک قرار گرفتند، سپس از این دام‌ها نمونه برداری خون صورت گرفت و نمونه‌های اخذ شده برای انجام آزمایش‌های اختصاصی و تشخیص قطعی بیماری به آزمایشگاه میکروبیولوژی ارسال گردید و نتایج به دست آمده از لحاظ آماری با نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ و با استفاده از آزمون T-test، مربع کای و آزمون دقیق فیشر بررسی شدند.
یافته‌ها: نتایج تست الایزا نشان می‌دهد که ۳۳/۳ درصد از اسب‌های مبتلا دارای آنتی بادی سالمونلا تایفی موریوم بودند. فراوانی نسبی اسب‌های مبتلا به اسهال مزمن، لاغری و یا هر دو این علایم در اسب‌های مبتلا به ترتیب ۱۰۰ درصد، ۶۶/۷ درصد و ۲۲/۲ درصد بودند. در بررسی اولتراسونوگرافی، میانگین ضخامت دیواره روده‌های کوچک در اسب‌های مبتلا ۷/۲ میلی‌متر بود که به طور معنی‌داری بیش از اسب‌های سالم (۲/۸ میلی‌متر) بود (۰/۰۵>P).
نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که روش اولتراسونوگرافی برای تشخیص بالینی بیماری سالمونلوز در اسب‌هایی که مبتلا به این بیماری هستند بسیار مفید و مؤثر بوده و با این روش می‌توان به تشخیص سریع دست یافت.

زمینه و هدف: آسپیراسیون با سوزن ظریف با هدایت اولتراسوند به عنوان یک ابزار قابل اعتماد در تشخیص و دسته‌بندی ضایعات داخل شکمی پذیرفته شده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی ارزش آسپیراسیون سوزنی ظریف به کمک اولتراسونوگرافی در تشخیص ضایعات موضعی طحال سگ‌ها بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۲۰ قلاده سگ بیمار مشکوک به بدخیمی طحال  (۱۲ قلاده نر و ۸  قلاده ماده) با میانگین سنی ۹/۳ سال مورد بررسی قرار گرفتند. سگ‌ها در وضعیت خوابیده به سمت راست بدن و همچنین به صورت شکمی پشتی تحت اولتراسونوگرافی قرار گرفتند .اسکن سگ‌ها به دو روش ساب‌کوستال و اینترکوستال انجام گرفت. نمونه‌برداری با کمک سوزن اسپینال شماره ٢١ به طول ١٠ سانتی‌متر (به طریق آسپیراسیون سوزنی ظریف) انجام ‌شد. نتایج حاصل از آسپیراسیون با نتایج بیوپسی، جراحی و دیگر بررسی‌های کلینیکی و اطلاعات رادیولوژیک و اولتراسونوگرافی‌های بعدی در طی دوره درمان مقایسه و پس از جمع‌بندی و تشخیص نهایی، ارزش تشخیصی آسپیراسیون سوزنی ظریف با محاسبه دقت، ویژگی و حساسیت آن ارزیابی شد.
یافته‌ها: طبق نتایج به دست آمده در این مطالعه، دقت این روش ۹۲ درصد و حساسیت و ویژگی این تکنیک برای ضایعات بدخیم طحال به ترتیب ۹۳/۵ درصد و ۹۱ درصد بود. همچنین موارد منفی کاذب  به دلیل کوچک بودن اندازه ضایعه (ضایعه با قطر کمتر از ۵ میلی‌متر) و عمقی بودن ضایعات (بیش از ۴/۵ سانتی‌متر فاصله از سطح) رخ داد، که این شرایط می‌تواند باعث ایجاد اشکالات تکنیکی در انجام آسپیراسیون ‌شود.
نتیجه‌گیری: با توجه به دقت مناسب تشخیصی، سهولت دسترسی، ارزانی و عوارض قابل قبول توصیه ما انجام تکنیک آسپیراسیون سوزنی ظریف با راهنمایی اولتراسونوگرافی در تشخیص ضایعات بدخیم طحال می‌باشد.