از میان ۹ ترکیب شیمیایی شناسایی شده دراسانس زنیان، تیمول،گاماترپنین و پاراسایمن ، ترکیبات اصلی را تشکیل می دهد که به عنوان ضددرد، ضد آسم، ضد تهوع، و خلط آور و به صورت موضعی در درمان دردهای روماتیسمی استفاده می شود و اثر درمانی بر بیماری های جلدی، عصبی و ادراری-تناسلی دارد . پژوهش های علمی جدید، آثار آنتی سپتیک (Antiseptic) و کاهش دهنده کلسترول خون این گیاه را هم تایید کرده است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر ترکیبات این گیاه بر شاخص کلیوی (اسیداوریک) و بافت آن در موش صحرایی نر نژاد ویستار می باشد. به منظور انجام این تحقیق ۷۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به ۶ گروه، کنترل، شاهد و گروه های تجربی (۱تا ۴) تقسیم شدند. برروی گروه کنترل هیچ تیماری صورت نگرفت. گروه شاهد روزانه ۰/۲ میلی لیتر آب مقطر وگروه های تجربی ۱ تا ۴ روزانه به ترتیب ۲۰۰، ۴۰۰، ۶۰۰ و ۸۰۰ میلی گرم بر کیلو گرم عصاره آبی زنیان به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. پس از گذشت ۱۶ و ۳۲ روز از شروع آزمایش از حیوانات خونگیری به عمل آمد و از موش های صحرایی که پس از روز ۱۶ در مرحله خونگیری تلف می شدندکلیه ها را خارج کرده و موش هایی که تلف نمی شدند پس از روز ۳۲ کلیه ها را خارج کرده و بررسی شاخص کلیوی (اسید اوریک) و هیستولوژی کلیه انجام گرفت. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری one way ANOVA و  post hoc دانکن مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند (۰/۰۵>p). مصرف عصاره آبی زنیان با دوز کم در کوتاه مدت و دراز مدت باعث کاهش وزن بدن و با دوز متوسط و بالا تنها در دراز مدت باعث کاهش وزن بدن می شود. صرف نظر از دوز، مصرف عصاره در کوتاه مدت و طولانی مدت سبب افزایش فعالیت کلیه می شود. بافت کلیه درهمه گروه ها در دو دوره کوتاه مدت و دراز مدت کاملا طبیعی و فاقد آسیب بود. این تحقیق نشان می دهد که مصرف عصاره آبی زنیان بدون تاثیر بر بافت کلیه سبب افزایش فعالیت آن می شود، گرچه جزئیات تاثیر این عصاره در کوتاه مدت و دراز مدت مقداری متفاوت است.