دوره 7، شماره 21 - ( تابستان 1403 )
جلد 7 شماره 21 صفحات 1233-1226 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ashtari M S, Veshkini A, Masoudifard M, Gilanpour H, Bahonar A. Morphological Evaluation of Levator Ani Muscle Using Computed Tomography in a Healthy Dog. J Altern Vet Med 2024; 7 (21) :1226-1233
URL: http://joavm.kazerun.iau.ir/article-1-160-fa.html
URL: http://joavm.kazerun.iau.ir/article-1-160-fa.html
اشتری محمدصادق، وشکینی عباس، مسعودی فرد مجید، گیلانپور حسن، باهنر علیرضا. بررسی عضله بالاکشنده مقعد (Levator ani muscle) به روش مقطع نگاری کامپیوتری در سگ. مجله طب دامپزشکی جایگزین. 1403; 7 (21) :1226-1233
محمدصادق اشتری1 
، عباس وشکینی*2 ، مجید مسعودی فرد3 ، حسن گیلانپور4 ، علیرضا باهنر5
، عباس وشکینی*2 ، مجید مسعودی فرد3 ، حسن گیلانپور4 ، علیرضا باهنر5
1- گروه علوم بالینی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
2- گروه جراحی و رادیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران ،veshkini@ut.ac.ir
3- گروه جراحی و رادیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
4- گروه علوم پایه، دانشکده علوم دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
5- گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی، بخش اپیدمیولوژی و بیماریهای مشترک، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- گروه جراحی و رادیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران ،
3- گروه جراحی و رادیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
4- گروه علوم پایه، دانشکده علوم دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
5- گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی، بخش اپیدمیولوژی و بیماریهای مشترک، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (126 مشاهده)
زمینه و هدف: عضله بالا کشنده مقعد یکی از دو عضله تشکیل دهنده دیافراگم لگنی می باشد، که از لحاظ آناتومی نقش مهمی در عوارضی مثل فتق ناحیه پرینه ایفا می کند. همچنین در پزشکی عارضه ای به نام سندرم عضله بالا کشنده مقعد تعریف می شود که ایجاد درد در ناحیه لگن و رکتوم می کند. بررسی شکل، اندازه و محل قرار گیری طبیعی این عضلات توسط مقطع نگاری کامپیوتری می تواند دریچه ای برای مطالعات آینده در بررسی عوارض این عضله به روش های تصویر برداری دیگر مانند اولتراسونوگرافی و تصویر برداری به روش شدت مغناطیسی باشد.
مواد و روش ها: تعداد 10 سگ نر و 10 سگ ماده نژاد مخلوط بین 15 تا 20 کیلوگرم که از لحاظ بالینی کاملا سالم بودند انتخاب و مقطع نگاری کامپیوتری نیز از ناحیه محل این عضله تهیه شد. عضله بالاکشنده مقعد از لحاظ شکل و اندازه از محل شروع اتصال عضله به ناحیه اتصال آن بررسی شدند و اندازه های به دست آمده به روش های آماری Mann-Whitney و آزمون دقیق فیشر مورد بررسی آماری قرار گرفت.
یافته ها: عضله بالا کشنده مقعد در سطح مقطع مفصل لگن به صورت دو طرفه و قرینه در جوانب رکتوم قرار داشت و از محور استخوان ایلیوم تا زائده همال مهره 4 دمی قرار گرفته بود. طول عضله بالا کشنده مقعد پس از مقایسه اندازه های این عضله در سمت چپ و راست در جنس ماده 5/4 سانتی متر و در جنس نر 9/4 سانتی متر بود (0.05>p)
نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که عضله بالا کشنده مقعد در سگ‌ها ساختاری متقارن دارد و اختلاف جزئی در طول آن بین نرها و ماده‌ها وجود دارد. این نتایج می‌توانند مبنایی برای تحقیقات آینده در زمینه بیماریهای مرتبط با این عضله و بهبود روش‌های تصویربرداری مانند اولتراسونوگرافی و MRI باشد.
مواد و روش ها: تعداد 10 سگ نر و 10 سگ ماده نژاد مخلوط بین 15 تا 20 کیلوگرم که از لحاظ بالینی کاملا سالم بودند انتخاب و مقطع نگاری کامپیوتری نیز از ناحیه محل این عضله تهیه شد. عضله بالاکشنده مقعد از لحاظ شکل و اندازه از محل شروع اتصال عضله به ناحیه اتصال آن بررسی شدند و اندازه های به دست آمده به روش های آماری Mann-Whitney و آزمون دقیق فیشر مورد بررسی آماری قرار گرفت.
یافته ها: عضله بالا کشنده مقعد در سطح مقطع مفصل لگن به صورت دو طرفه و قرینه در جوانب رکتوم قرار داشت و از محور استخوان ایلیوم تا زائده همال مهره 4 دمی قرار گرفته بود. طول عضله بالا کشنده مقعد پس از مقایسه اندازه های این عضله در سمت چپ و راست در جنس ماده 5/4 سانتی متر و در جنس نر 9/4 سانتی متر بود (0.05>p)
نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که عضله بالا کشنده مقعد در سگ‌ها ساختاری متقارن دارد و اختلاف جزئی در طول آن بین نرها و ماده‌ها وجود دارد. این نتایج می‌توانند مبنایی برای تحقیقات آینده در زمینه بیماریهای مرتبط با این عضله و بهبود روش‌های تصویربرداری مانند اولتراسونوگرافی و MRI باشد.
فهرست منابع
1. Bongartz A., Carofiglio F., Balligand M., Heimann M. and Hamaide A. Use of autogenous fascia lata graft for perineal herniorrhaphy in dogs. Vet Surg, 2005; 34(4): 405-413. [DOI:10.1111/j.1532-950X.2005.00062.x] [PMID]
2. Bellenger CR. and Canfield RB. Perineal hernia. In: Slatter D, ed. Textbook of Small Animal Surgery. 3rd ed., Philadelphia: WB Saunders Co, 2002; 487-498.
3. Blakely CL. and Evanston IL. Canine surgery. 4th ed., American Veterinary Publications, 1957; PP: 458-468.
4. Budras KD., McCarthy PH., Fricke W., Richter R., Horowitz A. and Berg R. Anatomy of the Dog. 5th ed., Schlütersche, 2010.
5. Burrows Colin F. and Harvey CE. Perineal hernia in the dog. J Small Anim Pract, 1973; 14(6): 315-332. [DOI:10.1111/j.1748-5827.1973.tb06466.x] [PMID]
6. DeLancey JO., Kearney R., Chou Q., Speights S. and Binno S. The appearance of levator ani muscle abnormalities in magnetic resonance images after vaginal delivery. Obstet Gynecol, 2003; 101(1): 46-53.
https://doi.org/10.1097/00006250-200301000-00012 [DOI:10.1016/S0029-7844(02)02465-1]
7. Desai R. An anatomical study of the canine male and female pelvic diaphragm and the effect of testosterone on the status of levator ani of male dogs. J Am Anim Hosp Assoc, 1982; 18:195-202
8. Evans HE. and Lahunta AD. Miller's Anatomy of the Dog. 5th ed., Elsevier Health Sciences, 2013.Gill SS. and Barstad RD. A review of the surgical management of perineal hernias in dogs. J Am Anim Hosp Assoc, 2018; 54(4):179-187. [DOI:10.5326/JAAHA-MS-6490] [PMID]
9. Hall MI., Plochocki JH. and. Rodriguez‐Sosa JR. Male and female anatomical homologies in the perineum of the dog (Canis familiaris). Vet Med Sci, 2019; 5(1): 39-47. [DOI:10.1002/vms3.128] [PMID] []
10. Hedlund CS. Surgery of perineum, Rectum, and Anus. In: Fossum TW, ed. Small Animal Surgery. 1st ed., Missouri: Mosby Inc, 1997; PP: 352-356.
11. Holmes GM. and Sachs BD. Physiology and mechanics of rat levator ani muscle: evidence for a sexual function. Physiol Behav, 1994; 55(2): 255-266. [DOI:10.1016/0031-9384(94)90131-7] [PMID]
12. Krahwinkel DJ. Rectal diseases and their role in perineal hernia. Vet Surg, 1983; 12: 160-165. [DOI:10.1111/j.1532-950X.1983.tb00732.x]
13. Mann FA., Nonneman DJ., Pope ER., Boothe HW., Welshons WV. and Ganjam VK. Androgen receptors in the pelvic diaphragm muscles of dogs with and without perineal hernia. Am J Vet Res, 1995; 56(1): 134-139. [DOI:10.2460/ajvr.1995.56.01.134]
14. Noguti AS., Jarmy-Di Bella ZI., de Oliveira E., Castro RA., Lima GR., Baracat EC., et al. Ultrasonographic and doppler velocimetric evaluation of the levator ani muscle according to the hormonal status. Eur J Obstet Gynecol Reprod Biol, 2008; 141(2): 183-185. [DOI:10.1016/j.ejogrb.2008.06.008] [PMID]
15. Pettit GD. Perineal hernia in the dog. Cornell Vet, 1962; 52: 261-279.
16. Shahar R., Shamir MH., Niebauer GW., and Johnston DE. A possible association between acquired nontraumatic inguinal and perineal hernia in adult male dogs. Can Vet J, 1996; 37(10): 614-6.
17. Singh K., Jakab M., Reid WM., Berger LA. and Hoyte L. Three-dimensional magnetic resonance imaging assessment of levator ani morphologic features in different grades of prolapse. Am J Obstet Gynecol, 2003; 188(4): 910-5. [DOI:10.1067/mob.2003.254] [PMID]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |