دوره 7، شماره 22 - ( پاییز 1403 )
جلد 7 شماره 22 صفحات 1313-1308 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mahmoodzadeh Sagheb M. The effect of obesity on the expression of FOXM1, PPARγ in the placenta of female rats. J Altern Vet Med 2024; 7 (22) :1308-1313
URL: http://joavm.kazerun.iau.ir/article-1-180-fa.html
URL: http://joavm.kazerun.iau.ir/article-1-180-fa.html
محمودزاده ثاقب ماندانا. اثر چاقی بر بیان ژن‌های FOXM1 و PPARγ در جفت موش های صحرایی ماده. مجله طب دامپزشکی جایگزین. 1403; 7 (22) :1308-1313
گروه پزشکی، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون، ایران ، mandana.m.sagheb@gmail.com
چکیده: (133 مشاهده)
زمینه و هدف: وقوع چاقی با بسیاری از اختلالات از قبیل عوارض دوران بارداری همراه است که ممکن است به آسیب جنین ختم شود. به عبارت دیگر چاقی بر بیان بعضی ژنها در جفت تاثیر می گذارد که اندام مهم و حیاتی در رشد و تکوین جنین محسوب می شود. بنابراین در این مطالعه به بررسی بیان دو ژن مهم FOXM1 و PPARγ که در جفت بیان می شوند و بیان آنها تحت تاثیر چاقی قرار می گیرد، پرداخته شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه یک گروه از مش های صحرایی ماده با غذای نرمال (گروه کنترل) و 4 گروه با غذای پرچرب به مدت 8 هفته تغذیه شدند تا 4 گروه رات چاق داشته باشیم. همه گروه ها توسط موش های صحرایی نر جفت گیری شدند. 18 روز پس از بارداری، جفت ها از موش های صحرایی جدا شدند و سپس RNA جفت اسخراج و cDNA از آنها تهیه شد. از روی cDNA کپی سازی به روش Taqman Real Time PCR طبق پروتکل انجام شد. بیان ژن های FOXM1 و PPARγ نسبت به ژن GAPDH سنجیده شد.
یافته ها: بیان هر دو ژن FOXM1 و PPARγ در جفت موش های صحرایی چاق در مقایسه با جفت موش های صحرایی نرمال بطور معنی داری افزایش یافته بود (p<0.05).
نتیجه گیری: چاقی بر بیان بعضی ژنها مانند FOXM1 و PPARγ تاثیر مهمی دارد و از این طریق بر رشد و تکوین جنین تاثیر می گذارد. بنابراین درک این مسیر ممکن است هدف روش های درمانی جدید برای جلوگیری و درمان اختلالات جنینی باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه یک گروه از مش های صحرایی ماده با غذای نرمال (گروه کنترل) و 4 گروه با غذای پرچرب به مدت 8 هفته تغذیه شدند تا 4 گروه رات چاق داشته باشیم. همه گروه ها توسط موش های صحرایی نر جفت گیری شدند. 18 روز پس از بارداری، جفت ها از موش های صحرایی جدا شدند و سپس RNA جفت اسخراج و cDNA از آنها تهیه شد. از روی cDNA کپی سازی به روش Taqman Real Time PCR طبق پروتکل انجام شد. بیان ژن های FOXM1 و PPARγ نسبت به ژن GAPDH سنجیده شد.
یافته ها: بیان هر دو ژن FOXM1 و PPARγ در جفت موش های صحرایی چاق در مقایسه با جفت موش های صحرایی نرمال بطور معنی داری افزایش یافته بود (p<0.05).
نتیجه گیری: چاقی بر بیان بعضی ژنها مانند FOXM1 و PPARγ تاثیر مهمی دارد و از این طریق بر رشد و تکوین جنین تاثیر می گذارد. بنابراین درک این مسیر ممکن است هدف روش های درمانی جدید برای جلوگیری و درمان اختلالات جنینی باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی و بافت شناسی
دریافت: 1402/12/1 | پذیرش: 1403/2/31 | انتشار: 1403/9/10
دریافت: 1402/12/1 | پذیرش: 1403/2/31 | انتشار: 1403/9/10
فهرست منابع
1. Beneventi F., Bellingeri C., De MaggioI., Cavagnoli C., Fumanelli S., Ligari E., et al. Placental pathologic features in obesity. J Placenta, 2023; 144: 1-7. [DOI:10.1016/j.placenta.2023.10.011] [PMID]
2. Berhouma R., Kouidhi M,. Ammar H., Ennafaa Abid H. and Benammar A. Correlation of peroxisome proliferator-activated receptor (PPAR-γ) mRNA expression with Pro12Ala polymorphism in obesity. Biochem Genet, 2013; 51(3-4):256-63. [DOI:10.1007/s10528-012-9560-y] [PMID]
3. Cui X., Xu J., Song J., Wang L., Zhang S. and Yang Y. Effects of forkhead box protein M1 on trophoblast invasion and its role in preeclampsia development. Exp Ther Med, 2018; 16(1): 197-203. [DOI:10.3892/etm.2018.6195] [PMID] []
4. Davis D., Lavine J., Suhonen I., Krautkramer M., Rabaglia JM., Sperger L. A., et al. FoxM1 is up-regulated by obesity and stimulates β-cell proliferation. Mol Endocrinol, 2010; 24(9): 1822-1834. [DOI:10.1210/me.2010-0082] [PMID] []
5. Diradourian C., Girard J. and Pégorier JP. Phosphorylation of PPARs: from molecular characterization to physiological relevance. Biochimie, 2005; 87(1): 33-38. [DOI:10.1016/j.biochi.2004.11.010] [PMID]
6. Ehlers E., Schust TDJ. and Schulz L. Placental structural abnormalities in gestational diabetes and when they develop: a scoping review. Placenta, 2021; 116: 58-66. [DOI:10.1016/j.placenta.2021.04.005] [PMID] []
7. Gale C., Logan S., Jeffries JR., Parkinson S., Santhakumaran S., Uthaya G., et al. Sexual dimorphism in relation to adipose tissue and intrahepatocellular lipid deposition in early infancy. Int J Obes (Lond), 2015; 39: 629-632. [DOI:10.1038/ijo.2015.4] [PMID] []
8. Jawerbaum A. and Capobianco E. Review: Effects of PPAR activation in the placenta and the fetus: implications in maternal diabetes. Placenta, 2011; S212-S217. [DOI:10.1016/j.placenta.2010.12.002] [PMID]
9. Roberts JM., Bodnar L., Patrick T. and Powers R. The role of obesity in preeclampsia. Pregnancy Hypertens, 2011; 1(1): 6-16. [DOI:10.1016/j.preghy.2010.10.013] [PMID] []
10. Sõber S., Reiman M., Kikas T., Rull R., Inno P., Vaas P., et al. Extensive shift in placental transcriptome profile in preeclampsia and placental origin of adverse pregnancy outcomes. Sci Rep, 2015; 5(1): 13336. [DOI:10.1038/srep13336] [PMID] []
11. Wang Q., Fujii H. and Knipp GT. Expression of PPAR and RXR isoforms in the developing rat and human term placentas. Placenta, 2002; 23(8-9): 661-671. [DOI:10.1053/plac.2002.0855] [PMID]
12. Zhao B., Li M., Su Y., Shan S., Qian W. Zhu D., et al. Role of transcription factor FOXM1 in diabetes and its complications. Int J Mol Med, 2023; 52(5): 1-11.
https://doi.org/10.3892/ijmm.2025.5515
https://doi.org/10.1155/2023/9475220
https://doi.org/10.1155/2023/9059920 [DOI:10.3892/ijmm.2023.5304] [PMID] []
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |