دوره 6، شماره 17 - ( تابستان 1402 )
جلد 6 شماره 17 صفحات 1003-994 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Behmanesh R, Bagheri Barivanloo A H, Bengar F. Radiographic Investigation of the Incidence of Osteoarthritis in Dogs Referred to Veterinary Hospitals and Clinics in East Tehran, Iran. J Altern Vet Med 2023; 6 (17) :994-1003
URL: http://joavm.kazerun.iau.ir/article-1-135-fa.html
URL: http://joavm.kazerun.iau.ir/article-1-135-fa.html
بهمنش رضا، باقری بریوانلو امیرحسین، بنگر فرزین. بررسی رادیوگرافی عارضه استئوآرتروز در سگ های ارجاعی به بیمارستان ها و کلینیک های دامپزشکی شرق تهران، ایران. مجله طب دامپزشکی جایگزین. 1402; 6 (17) :994-1003
1- استادیار رادیولوژی، دانشکده دامپزشکی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران ، dr.rezabehmanesh@yahoo.com
2- دانش آموخته، دانشکده دامپزشکی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران
2- دانش آموخته، دانشکده دامپزشکی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران
چکیده: (501 مشاهده)
زمینه و هدف: استئوآرتروز یک بیماری غیرعفونی و غیرالتهابی بوده که باعث تغییرات دژنراتیو پیشرونده در مفاصل متحرک می شود و به تدریج ناکارآمدی مفاصل را در پی خواهد داشت. هدف از این تحقیق، بررسی رادیوگرافی عارضه استئوآرتروز در مفاصل مختلف و ارزیابی عوامل تاثیرگذار مثل سن، جنس، نژاد و محل مفصل درگیر در سگ های ارجاعی به بیمارستان ها و کلینیک های دامپزشکی شرق تهران بود.
مواد و روش ها: در انجام این تحقیق از ۱۰۰ قلاده سگ بالغ از هر دو جنس نر و ماده که در معاینات بالینی و اخذ تاریخچه دارای اختلال حرکتی بوده اند استفاده شده است. پس از معاینه هر حیوان و مشخص شدن درگیری در اندام مورد نظر در برخی از سگ ها با تزریق داروی آرام بخشی و در برخی بدون تزریق حیوان مقید شده و رادیوگراف تهیه شد. پس از اخذ رادیوگراف از ارگان درگیر و ثبت کلیه مشخصات مورد نظر هر حیوان اطلاعات مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت کلیه اطلاعات و داده ها ثبت شده و مورد بررسی و آنالیز آماری قرار گرفت.
یافته ها: طبق آنالیز آماری انجام شده با افزایش سن احتمال ابتلا به این بیماری افزایش یافته و میانگین سن سگ های مبتلا 5/5 سال محاسبه گردید. همچنین در این مطالعه مشخص گردید بروز این عارضه در سگ های نر و بزرگ جثه همچون ژرمن شپرد و گریت دین بسیار بیشتر از سگ های ماده و کوچک جثه همچون پامرانین و تریر می باشد. همچنین مشخص گردید که اندام های خلفی بیشتر در معرض درگیری و ابتلا به این عارضه قرار دارند.
نتیجه گیری: در این تحقیق نتیجه گرفته شد که احتمال ابتلا به استئوآرتروز در سگ های با جثه بزرگ بسیار بیشتر از سگ های کوچک جثه بوده و درگیری اندام خلفی بسیار بیشتر از اندام قدامی به استئوآرتروز بوده است. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش سن احتمال ابتلا به این عارضه در سگ ها افزایش می یابد.
مواد و روش ها: در انجام این تحقیق از ۱۰۰ قلاده سگ بالغ از هر دو جنس نر و ماده که در معاینات بالینی و اخذ تاریخچه دارای اختلال حرکتی بوده اند استفاده شده است. پس از معاینه هر حیوان و مشخص شدن درگیری در اندام مورد نظر در برخی از سگ ها با تزریق داروی آرام بخشی و در برخی بدون تزریق حیوان مقید شده و رادیوگراف تهیه شد. پس از اخذ رادیوگراف از ارگان درگیر و ثبت کلیه مشخصات مورد نظر هر حیوان اطلاعات مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت کلیه اطلاعات و داده ها ثبت شده و مورد بررسی و آنالیز آماری قرار گرفت.
یافته ها: طبق آنالیز آماری انجام شده با افزایش سن احتمال ابتلا به این بیماری افزایش یافته و میانگین سن سگ های مبتلا 5/5 سال محاسبه گردید. همچنین در این مطالعه مشخص گردید بروز این عارضه در سگ های نر و بزرگ جثه همچون ژرمن شپرد و گریت دین بسیار بیشتر از سگ های ماده و کوچک جثه همچون پامرانین و تریر می باشد. همچنین مشخص گردید که اندام های خلفی بیشتر در معرض درگیری و ابتلا به این عارضه قرار دارند.
نتیجه گیری: در این تحقیق نتیجه گرفته شد که احتمال ابتلا به استئوآرتروز در سگ های با جثه بزرگ بسیار بیشتر از سگ های کوچک جثه بوده و درگیری اندام خلفی بسیار بیشتر از اندام قدامی به استئوآرتروز بوده است. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش سن احتمال ابتلا به این عارضه در سگ ها افزایش می یابد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |